به گزارش مجله خبری نگار، و این در زمانی است که به طور فعال برای انتقال اطلاعات عادی بین گرههای ارتباطی در اینترنت استفاده میشود.
سرویس مطبوعاتی دانشگاه شمال غربی گزارش داد که این کشف امکان استفاده از خطوط اینترنتی موجود را برای انتقال از راه دور کوانتومی فراهم میکند. استاد دانشگاه پرم کومار گفت: "این یک دستاورد برجسته است، زیرا هیچ در گذشته معتقد نبود که چنین انتقال کوانتومی در اصل امکان پذیر باشد. این آزمایش راه را برای توسعه نسل جدیدی از شبکههای کلاسیک و کوانتومی هموار میکند که از یک زیرساخت انتقال داده استفاده میکنند.
"این یک جهش بزرگ در توسعه ارتباطات کوانتومی است. "
انتقال کوانتومی در زمان واقعی یک پدیده فیزیکی است که در آن ذرات دنیای خرد میتوانند اطلاعات را فورا در هر فاصلهای مبادله کنند، اگر آن اطلاعات در سطح کوانتومی "درهم تنیدگی" باشند. این پدیده سالهاست که برای انتقال دادهها از طریق فیبر نوری یا ماهوارههای ارتباطی کوانتومی مورد استفاده قرار میگیرد، اما در همه موارد این کار با استفاده از خطوط ارتباطی غیرفعال یا طراحی شده خاص انجام شده است.
همانطور که فیزیکدانان توضیح میدهند، این به این دلیل است که دانشمندان معتقد بودند که صداهای مختلف تولید شده توسط برهمکنش فیبرهای نوری با فوتونهای "معمولی" در طول انتقال داده در اینترنت، حالتهای کوانتومی را که بین گرههای ارتباطی کوانتومی در طول انتقال از راه دور رد و بدل میشوند، از بین میبرد. علاوه بر این، محاسبات نظری نشان داده است که این نویز بر تمام طول موجهای ممکن تأثیر میگذارد، به همین دلیل نمیتوان آن را به طور کامل حذف کرد.
فیزیکدانان فعل و انفعالات فوتونهای "عادی" با فیبرهای نوری را به طور مفصل مطالعه کردند و به آنها اجازه دادند تا طول موجهایی را که در آن نویز تولید شده توسط آنها حداقل است، حدود ۱۲۹۰ نانومتر تعیین کنند و همچنین امکان انتخاب فیلترهای گیرنده سیگنال کوانتومی را فراهم کردند که این نویز را قبل از اینکه زمان از بین بردن حالت کوانتومی ذرات تله پورت شده داشته باشد، به طور موثرتری حذف میکنند. برای آزمایش این فرضیه، دانشمندان گیرندهها و فرستندههای سیگنالهای کوانتومی را به یک خط فیبر نوری ۳۰ کیلومتری ۴۰۰ گیگابیتی متصل کردند که به طور موثر جریان سیگنال آنلاین منظم را در شبکه دانشگاه منتقل میکند.
اندازه گیریهای بعدی نشان داد که رویکرد توسعه یافته توسط فیزیکدانان امکان انتقال ذرات با احتمال بیش از ۸۰ درصد را فراهم میکند و راه را برای استفاده از خطوط ارتباطی مرکزی برای ایجاد یک "اینترنت کوانتومی" باز میکند.
منبع: TASS